خودنویس

برای بعضی ها بیشتر شبیه یک مسابقه دو است؛ آن هم دوی استقامت. همان که باید حسابی خودت را آماده کرده باشی. همان که باید بدوی و خسته نشوی.

همان که خیلی ها به خط پایانش نمی رسند و آنهایی هم که از خط پایان عبور می کنند، حسابی از نا و نفس افتاده اند. مقصود از این شبه مسابقه، همان ماجرای قدیمی انتخاب بهترین مدرسه و ثبت نام دانش آموز است. همان که با تعطیلی مدرسه ها آغاز می شود و پدر و مادرها باید

ما همواره از فرزندان خود انتظار داریم که خوب درس بخوانند، اتلاف وقت نکنند، و در ساعتی مقرر یادگیری خود را خاتمه دهند و نمرات بالایی هم کسب کنند اما هیچ گاه به آنان نمی آموزیم که اگر چگونه بخوانند نتایج بهتری کسب می کنند و در مدت زمان کمتری بازدهی بالاتری خواهند داشت. در این مقاله در نظر داریم تا خطاب به شما و دانش آموزان نکاتی را برای جلوگیری از افت تحصیلی و افزایش میزان یادگیری ارایه دهیم

پیچیدگی امر تعلیم و تربیت و نیز دسترسی به حوزه ای از معرفت که ما را علی رغم همه معضلات در رسالتی که بر دوس داریم ، راهبر باشد نیاز به پژوهش های علمی دارد . هرچند تاکنون به دلایل عدیده ، تحقیقات در آموزش و پرورش ایران ، نتوانسته جایگاه اصلی خود را پیدا کند که شاید یکی از اصلی ترین دلایل آن

هنگامی که فصل مدرسه نزدیک می شود، بسیاری از کودکان خردسال برای بار اول در عمرشان راهی مدرسه می شوند. مدرسه است و محیطی نامانوس، زندگی اامی با افرادی جدید و محیطی با قوانین و قواعد انضباطی تازه. کودک در می یابد که دوران بازی به صورت آزاد گذشت .

خواستها را باید محدود کرد و دیگر لوسی و ننری او را نمی خرند و در برخی موارد ممکن است در برابر او موضع بگیرند.این مجموعه سبب خواهد شد که ترسی مبهم و پیچیده سراسر وجود او را فرا گیرد و اضطراب براو غالب گردد . این باختن ها خود سبب نوعی بیماری بی ریشه خواهد شد که از آن به عنوان فوبیای مدرسه یا د می کنیم .

اشک ها و لبخندها در روز اول مدرسه

روز اول مدرسه تقریبا به یاد همه بچه ها می ماند یا آنقدر خوشحال بوده اند که این تجربه جدید برایشان لذتبخش بوده یا آنقدر ناراحت که گریه و بهانه جویی شان به یادشان مانده. در کنار این اشک ها و لبخند ها، بچه هایی هم هستند که ترس از مدرسه و محیط جدید و یا ترس دوری از خانواده بخصوص مادر، کار را به جا های باریک هم کشانده است.

آموزش و پرورش یکی از نهادهایی است که هدف ابتدائی آن یاددادن کارهای لازم برای زندگی فردی و اجتماعی بود. با پیشرفت جامعه به این تفکر افتادند که باید جامعه فردا جامعه ای بهتر از جامعه امروز باشد بنابراین باید کودکان امروز را طوری تربیت کرد که بتوانند جامعه فردا را عالیتر از جامعه امروز بسازند.